Europa vs. IS: ceci n’est pas une guerre

Aan de schoolpoorten en in de voetbalkantines heerst telkens een hevig volksdebat. Mama’s en papa’s die zich zonder schroom uitlaten over ‘de haat jegens moslims’. Absurde tot morbide gedachten over een wenselijke liquidatie geven aan welke de invloed is van een harde mediacultuur.

Het geheime wapen van een succesvolle verkoper is dat hij over de gave beschikt zijn klant in een mum van tijd op het gemak te stellen. Eenmaal die klus geklaard is, speelt hij in op het vertrouwen van zijn klant, met de boodschap: ‘Ik wil enkel het beste voor jou!’.  Wanneer dat verzekerd is, rest de verkoper nog één laatste stap. De klant doen geloven dat hij zelf heeft gekozen voor het product. Uitkomst: een tevreden klant en een geniale verkoper!

Het is de gave van commerciële empathie en overredingskracht. Al wie dit in de vingers heeft, kent het grote plezier en vooral de kick van dit sociaal-psychologisch samenspel.

Vertaald in politieke mandaten of ambities over heel de wereld zien we diezelfde patronen. Ga eens na: Wie bepaalt in een democratisch of dictatoriaal stelsel welk volk welke leider krijgt of andersom? Welke garantie of geruststelling biedt de ‘stembus’ (al dan niet verplicht) voor een beter bestuur?

Waar begint of stopt populisme of propaganda en wat als het naar ‘segregatie’ of ‘registratie’ ruikt? Hoe zit het met de gedeelde verantwoordelijkheid: de bevolking en haar verschillende machten?

Aan de schoolpoorten en in de voetbalkantines heerst telkens een hevig volksdebat. Mama’s en papa’s die zich zonder schroom uitlaten over ‘de haat jegens moslims’. Absurde tot morbide gedachten over een wenselijke liquidatie geven aan welke de invloed is van de harde mediacultuur van de jongste jaren. De wreedheid van barbaren blijkt (gelukkig!) niet eigen te zijn aan het Midden-Oosten maar zit kennelijk in elk van ons. Wanneer we ten oorlog trekken, sparen we niets of niemand uit het vijandelijke kamp. Noodzakelijk kwaad wordt een ongeleid projectiel vol angst…

Fascinerend en tegelijk ook wel verontrustend is dat onze zogenaamde verkozenen op alle niveaus in dit land en idem buitenlandse regeringsleiders hier geen weerwoord op hebben. Het is alsof het hen ontbreekt aan politieke visie en/of moed (of gewoon eerlijkheid) om hun volk te overtuigen van het algemeen maatschappelijk belang. Een dat de partijgrenzen en het gegeerd electoraal kapitaal overstijgt en structureel investeert in de gevoelige samenhang tussen diverse gemeenschappen.

Maar wat als er reeds decennialang mechanismen zijn die bepaalde Belgen achterstellen, uitsluiten of zelfs discrimineren? Wat als een relatief groot deel van deze burgers uiterlijke kenmerken of culturele gewoontes kent die vandaag strikt geassocieerd worden met daderprofielen van aanslagen onder het mom van de strijd tegen terreur? Waarom is de beeldvorming ten aanzien van deze burgers niet sterker dan eender welke propaganda of retoriek? En, hoe is het gesteld met ons collectief geheugen?

Een tsunami aan vragen over het oorzakelijk verband beklijft en verlamt mensen wereldwijd. Pers en media gebruiken uiteenlopende schijnwerpers om kijkers en luisteraars zo genuanceerd mogelijk duiding te brengen. De heersende macht weet niet meer van welk hout pijlen te maken en buigt zich liever over heikele dossiers uit het verleden die nog op een besluit wachten. De (extreem-)rechtse oppositie ziet haar kans schoon om haar vergane glorie terug op te smukken en gaat genadeloos in de aanval. Met hun geliefde zondebok voorop…

 

Jamal Kazza is een rasechte Limburger met Maghrebijnse roots en een eigenzinnige blik op de wereld. Als coördinator Gigos Zwartberg ademt hij jeugdwelzijnswerk. Daarnaast is hij actief als creatieve duizendpoot in het domein van theater, poëzie en coaching.