Over pijn en hoop: kan de aarde nog helen?

In hun gedicht reflecteert N E N A op de relatie tussen de aarde, de mensheid, en de sporen van destructie die achterblijven door kolonialisme, uitbuiting en hebzucht. Het verwoordt de diepe pijn en littekens die in de natuur en in gemeenschappen zijn achtergelaten. Is er nog een sprankje hoop op herstel?

Door N E N A op 18 november 2024

share

uit het as van de aarde de lucht nog puur het water sprankelend door de tijd gefragmenteerd ontwaak de zwaartekracht koloniale handen verbrandden het land geschonden wonden in het zonlicht uitgedroogde ziel, vol kloven van gemis verstomd door vuur haar adem bevriest nu verwrongen en gescheurd fluistert nachtmerries van eeuwen getrokken lijnen, zeiden “dit is nu van ons” vergeten is de rust vergeten zijn de volkeren vergeten is de vernietiging vergaan tot vonken, dansend op de wind goud in de mijnen bloed in de schacht de lucht, rood van hun dorst ons graf, hun macht nachten zwijgen in geheime dialecten opoffering aan de hitte van een razende zon waar huizen stonden verheft nu stof hopen op regen - op geen regen meer maar het water is bitter liederen gedempt door de storm elke stap door as elk woord een droom voor kinderen, die blijven staan de vlammen van hebzucht - onverzadigd de machtigen spelen verspreide sterren vallen wij, de overgeblevenen onze handen, zwart van grond planten in de ruggengraat van de aarde ontluiken in de lente van een ziel onze tranen vertakken rivieren wreedheid van scherpe nagels over tere huid maar onze stemmen blijven ongehoord

illustratieve foto: generatieve AI - CC Kif Kif

Geef je mening of deel in je netwerk

Over de auteur

N E N A is een kunstenaar en activist die verhalen vertelt vanuit een diepgewortelde passie voor gelijkheid en verantwoordelijkheid. Die geeft een stem aan diegenen die te vaak worden genegeerd, vergeten of het zwijgen opgelegd. Met hun werk daagt die continu maatschappelijke normen uit en probeert die mensen te raken, tot reflectie aan te zetten, begrip te kweken en actie te inspireren.

Meer van N E N A

Klimaatracisme