Boeken 2021

Karst van Zwet recenseerde het boek 'Voor wie willen we zorgen - Ecofeminisme als inspiratiebron' van Dirk Holemans, Marie-Monique Franssen en Philsan Osman. "Het boek biedt een nieuw kader dat het mogelijk maakt om een radicaal andere wereld te bedenken, gebaseerd op een wereldbeeld dat volledig haaks staat op de huidige dominante normen en waarden."

Kim Buermans recenseert het autobiografische boek Natives: Race and Class in the Ruins of Empire van de Londense rapper, activist, journalist en schrijver Akala. 

In het boek 'De knikkers van Qadir' vertellen Leo Bormans en Qadir Nadery het waargebeurde verhaal van een gezin op het platteland van Afghanistan dat noodgedwongen een levensgevaarlijke tocht naar Europa onderneemt. Als lezer word je meegenomen in het door en door menselijke verhaal van dit vluchtende gezin. De clichés over asielzoekers blijken niet te kloppen. Ook de rol van de ‘mensensmokkelaars’, blijkt complexer dan in de media doorgaans wordt geschetst.

'De mannen die we oogstten' is een autobiografisch memoir oorspronkelijk uitgebracht in 2013 onder de titel Men We Reaped. Het werd in 2021 naar het Nederlands vertaald. De titel is afgeleid van een gedicht van Harriet Tubman, waarin dode mannen geoogst werden toen het tijd werd de gewassen binnen te halen.

Wat in de zomer van 2018 startte als een #MeAndWhiteSupremacy-challenge van schrijver Layla F. Saad op Instagram, werd na een gratis online werkboek het boek ‘Witte suprematie & ik’. De challenge, net als het boek, bestaat erin om voor jezelf na te gaan op welke manier jouw (geïnternaliseerd) racisme naar boven komt en hoe dit je gedrag stuurt. Het boek is vooral gericht aan wie zichzelf ziet als antiracistisch. Voor die groeiende groep mensen die de noodzaak van de antiracistische strijd beginnen inzien, dankzij de mainstreaming van de BLM-beweging, zou dit boek wel eens een zeer belangrijk hulpmiddel kunnen zijn.

Dit jaar brachten Moussa Don Pandzou en Lieven Miguel Kandolo het boek “Yaya na Leki” uit. Don en Lieven zijn allebei activisten. Don werd geboren in Brazzaville, Lieven heeft Congolese en Angolese roots. In het boek spreken ze voornamelijk over dekolonisatie, identiteitsbeleving en racisme. 

Luk Vervaet volgt al decennialang de evoluties in (extreemrechts) staatsgeweld op in België en daarbuiten. Met I can’t breathe: de nieuwe adem van het verzet schreef hij een boek waar veel activisten en andere geïnteresseerden op wachtten na de samenloop van de Black Lives Matter-golf en de verschillende doden door politie. Beginnend met een diepgaande analyse van de dood van George Floyd, maakt hij komaf met twee hardnekkige mythes die het debat in hun greep houden: dat het politiegeweld in de VS niet te vergelijken valt met Belgisch politiegeweld, en dat we ons huidig politiesysteem nodig hebben om de samenleving veilig te houden.

In 2018 stelden Ebissé Rouw en Vamba Sherif de bundel Zwart: Afro-Europese Literatuur uit de Lage Landen samen. Daarmee wilden ze Afro-Europese schrijvers een stem en een plek geven in het literaire landschap van de Lage Landen, waar ze grotendeels ongehoord bleven. Twee jaar later zetten Dalilla Hermans en Ebissé Rouw een straf vervolg op de literaire kaart: AfroLit: Moderne Literatuur uit de Afrikaanse Diaspora. In AfroLit laten zij een nieuwe lichting schrijvers uit de Afrikaanse diaspora aan het woord over hun ervaringen.

Vandaag is het Gedichtendag, wat de start van de Poëzieweek markeert.
Mohamed Barrie las de gedichtenbundel The Break Free van Sesa en schreef zijn gedachten neer.

Niet de verschillen tussen mensen verlammen ons, maar ons zwijgen over onrechtvaardigheden in de maatschappij, schreef de Caraïbisch-Amerikaanse feministe Audre Lorde in 1984. Nu, dertig jaar later, is er een nieuwe Nederlandse vertaling van haar essaybundel Sister Outsider. In deze tijd van fake news, complottheorieën, online pesten en een toenemende angst voor wie of wat ‘anders’ is, zijn deze essays van levensbelang.