COVID-19 en racisme

De wereldwijde vaccinongelijkheid is een van de grootste onrechtvaardigheden die onze aardbol op dit moment verdeelt, en zorgt er bovendien voor dat steeds besmettelijkere virusmutaties vrij spel krijgen – ook in België. Als onze federale regering de opheffing van de patenten van de farmaceutische industrie blijft tegenwerken, kunnen we met recht en reden stellen dat ze de grootste antivaxxers van ons land zijn.

Al vele maanden worden we wereldwijd in beslag genomen door de gezondheidscrisis die het coronavirus veroorzaakte. In diezelfde periode zagen we ook in vele landen antiracistische protesten ontstaan. De verbanden tussen beiden worden echter al te weinig opgemerkt. Enkele gerenommeerde onderzoekers willen daar verandering in brengen en maken duidelijk wat de impact van racisme is op de volksgezondheid. En ze roepen hun collega's op om hun taak ernstig te nemen.

Het is stiller in de stad. Minder langsrazend verkeer, meer ruimte voor het voorjaarsfluiten van de vogels en het ruisen van de wind. Maar er is ook een andere stilte. De pijnlijke stilte van de beleidsmakers die het lot van mensen in de meest precaire omstandigheden negeren.

Op sociale media zie ik veel tips langskomen over hoe je de '#blijfinuwkot-tijd' goed door kunt komen: yoga instructievideo's, online lessen van sportscholen, meditatiecursussen, dagindelingen maken, familiespellen ontwerpen, dagboeken bijhouden, een nieuwe taal leren, lijsten met favoriete boeken, en gratis films. Niks mis mee natuurlijk. Stuk voor stuk mooie initiatieven. En toch blijft er iets knagen. De romantisering van de quarantaine. Want de corona preventiemaatregelen hebben niet bij iedereen dezelfde impact op het dagdagelijks leven.

De manier waarop de coronapandemie racisme en xenofobie aanwakkert, laat goed zien dat racisme nog steeds een structureel probleem is in onze samenleving. Want net als het eigenlijke virus, bleef ‘coronaracisme’ niet beperkt tot één specifieke locatie. Je treft het ondertussen aan in verschillende contexten.