Elk jaar steken 30.000 Marokkanen de Straat van Gibraltar over om Spanje op illegale wijze binnen te komen. Onder hen worden 14.000 onderschept en teruggestuurd, 1.000 verdrinken en 15.000 weten over te steken. In Quand les hommes pleurent, een documentaire uit 1999, toont filmmaker Yasmine Kassari hoe deze mannen verstrikt raken in de illusie van een paradijselijk Spanje, en het bittere lot van enkele van hen. Twintig jaar na de release van de film blijft het onderwerp nog even relevant.  

Kif Kif sprak met Roberto Bacchilega, artistiek leider van theatercollectief Our Footsteps, over de betekenis en de urgentie van theater door performers met een vluchtachtergrond. En over het belang van de activistische boodschappen die zij brengen om te blijven geloven in een wereld vol solidariteit en menselijkheid. 

(Foto: © Melanja Palitta | BalansLaB)

Bij de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen van vandaag is er, na een lange periode van verrechtsing van het hele politieke spectrum, eindelijk een sociale, dekoloniale, anti-imperialistische en intersectionele optie. De onverbiddelijke systeemkritiek van de nieuwe partij BIJ1 - opgericht door activist Sylvana Simons - laat zien dat een gelijke en inclusieve samenleving geen utopie is. Er is slechts een ontmanteling van de bestaande machtsstructuren nodig. 
 

Duinkerke, 7 maart. Na vandaag zou ik het liefst even zwijgen. In stilte verwerken wat ik zag. De vermoeidheid en de ontgoocheling van mensen in Duinkerke: de oversteek naar het Verenigd Koninkrijk is gisteren weer niet gelukt. De veerkracht en de hoop: vanavond opnieuw proberen, misschien hebben we een kans. De verschrikkelijke onmenselijke omstandigheden, gecamoufleerd door de winterse zon. Het went niet. Het went nooit. 

Voetbal is in principe een van de meest democratische sporten ter wereld; het enige dat je nodig hebt om het te spelen is een bal. Maar volgens theatermaker Haider Al Timimi is de professionele voetbalwereld die gemeenschapsvormende kracht kwijtgeraakt. In de plaats daarvan is ze verworden tot een hyperkapitalistich, racistisch en machistisch systeem. “Door al onze frustraties te uiten in het voetbal, kunnen we ons kapitalisme – dat we zelf niet meer onder controle hebben – nog even volhouden”, aldus Al Timimi. Hij maakte er de voorstelling De Barbaren over.

Adama heeft geen verblijfspapieren. Hij woont al 12 jaar in Brussel en probeert te begrijpen waarom de levensomstandigheden zo moeilijk blijven. Hij heeft toch ook rechten? Hij is niet alleen, het aantal sans-papiers wordt in België geschat op 150.000. We mogen even meekijken achter de schermen van zijn leven. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) is een verklaring die op 10 december 1948 is aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om de rechten van de mens te omschrijven. Ze bestaat uit dertig artikelen, en alle lidstaten van de Verenigde Naties worden geacht de verklaring te onderschrijven.

Toen Sevgi Gerçek de tentoonstelling Destination Sweetheart in het Red Star Line Museum in Antwerpen bezocht, werd ze overspoeld door een gevoel van erkenning. De tentoonstelling over liefde, liefdesmigratie en gezinshereniging geeft vaak gestereotypeerde migranten een gezicht.

Op kerstdag deed Netflix de wereld een nieuwe sensatie cadeau: Bridgerton. Inmiddels verleidde het zeemzoete kostuumdrama meer dan 82 miljoen kijkers. Alom klinkt lof voor de sterke vrouwelijke personages en diverse cast. Maar wie de serie de ruisende jurken van het lijf trekt, ziet dat er weinig nobels onder de oppervlakte schuilt. Een feministische analyse van Bridgerton.

Lucas Catherine is ‘historicus van Vergeten Zaken’. Hij schreef al verschillende boeken over Congo, waaronder Kongo, een voorgeschiedenis (2017). Daarin presenteerde hij verhalen uit de periode voor Kongo-Vrijstaat. De keizer van Katanga is nog een verhaal uit die periode. Het gaat over Mushidi Ngelengwa, een vorst die van ongeveer 1856 tot 1891 heerste over Katanga. In de Belgische geschiedschrijving wordt hij afgeschilderd als een gewelddadige despoot. Maar was dat wel zo? Lucas Catherine schildert een genuanceerder portret. 

Hij heet Hassan en solliciteerde met de beste bedoelingen voor een job. Geen gehoor. Kan gebeuren. Toch zat hem iets niet lekker.

Het woord ‘slavernij’ klinkt in de oren van velen als iets van het verleden. Of we verbinden het louter met contexten zoals oorlog. Maar niets is minder waar. Slavernij is niet louter historisch en het is jammer genoeg ook niet zo ver weg als we denken. Vandaag zijn er zelfs meer tot slaaf gemaakte mensen op de wereld dan tijdens het Romeinse Rijk of op het hoogtepunt van de trans-Atlantische slavenhandel.