Socioloog en geograaf Hein de Haas schreef 'Hoe migratie echt werkt'. Guy Vanthemsche las het en is enthousiast. Deze recensie is een “oproep aan de sociale organisaties die begaan zijn met het migratievraagstuk: zet uw schouders onder een brede verspreiding van het schitterende werk van Hein de Haas”.

Ik heb tranen in mijn ogen. Geraakt door de beelden die ik zie van Palestina - wanhoop, de verwoesting van ziekenhuizen, huizen en levens, maar vreemd genoeg niet van de hoop, die wankelt maar op de een of andere manier toch  standhoudt, zelfs overwint.

Niet het bruto binnenlands product, maar de levenskwaliteit moet het leidend principe zijn in onze gezondheidszorg. Dat is mooi maar intussen woedt een algemene systeemcrisis in de zorg: alarmerende cijfers over jongerenwelzijn, een schrijnend tekort van meer dan 25.000 zorgprofessionals, ademnood in de kinderopvang en een half miljoen Belgen langdurig ziek thuis.

Asielzoekers en activisten van het collectief ‘Stop De Opvangcrisis’ bezetten vandaag de sporthal van ULB-campus Solbosch in Brussel. Met de bezetting klagen de asielzoekers aan dat de federale regering nu al voor de derde winter op rij systematisch hun recht op opvang schendt, waardoor ze op straat moeten slapen: “De regering moet nú een spreidingsplan activeren.”

In 2015 leidde de #RhodesMustFall-beweging in Zuid-Afrika tot het verwijderen van het standbeeld van de Britse koloniaal Cecil Rhodes van de campus van de Universiteit van Kaapstad. Michael Kilmister vraagt zich af of er geen soortgelijke beweging nodig is voor de verwijdering van het standbeeld van de Britse oud-premier Arthur Balfour.

Veertien onderzoekers aan het Centre for Trust, Peace and Social Relations van Coventry University schreven een bundel met teksten – van opiniestukken tot gedichten – die woorden geeft aan hun denken over geweld en onrecht dat plaatsvindt in historisch Palestina. De bundel wil laten zien dat onderlinge solidariteit en medeleven plaats en tijd overstijgen. Kif Kif publiceert de bundel integraal, en vertaalt de komende maanden een aantal van de teksten.

Praktijktesten die LEVL en de VUB uitvoerden in opdracht van de Stad Sint-Niklaas, tonen een daling in het percentage verhuurders dat discrimineert. Maar nog steeds benadeelt een kwart van hen kandidaat-huurders met een Marokkaanse migratieachtergrond. Een structureel onrecht dat een structurele aanpak verdient, op Vlaams niveau.

De Woman Life Freedom-protesten in Iran blijven aanhouden, en het niet dragen van de verplichte hoofddoek is er een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid geworden. De Iraanse regering reageert met verregaande inperkingen van de burgerrechten van vrouwen die zich niet aan de kledingcode houden. "Deze hoofddoek-apartheid is de nieuwste misdaad tegen de menselijkheid door het Iraanse regime", schrijft Ali Arkani.

Ter gelegenheid van de boekvoorstelling van Peter Mertens' boek 'Muiterij' schreef spoken word-artiest Farida Zaouad een gedicht over de geopolitieke achtergrond van de genocide in Palestina. 

Theatergroep Artistes d'Espoir maakte vorig jaar een voorstelling over de uitbuiting van arbeidsmigranten in Qatar en België. Momenteel werken ze aan een nieuwe voorstelling, die zal worden vertoond op het festival We Buildt This. Ook nu probeert de theatergroep met haar artistieke werk aandacht te vragen voor de discriminatie van mensen zonder papieren. Evita Morel interviewde theatermakers Hamid en Rachid: "Hoop is voor ons het belangrijkste in het leven."

“De reputatie van het internationaal recht staat op het spel.” De vertegenwoordiger van Zuid-Afrika zette deze week met één zin het belang van de zaak tegen Israël bij het Internationaal Gerechtshof op scherp. Het mensenrechtendiscours van het Westen is een keizer zonder kleren. De westerse weigering om Israël te stoppen in zijn vernietigende antwoord op de aanval van Hamas heeft dat duidelijker gemaakt dan ooit. Het gevaar is dat met het vuile badwater ook het kind weggegooid wordt.

Waheeda Shadood beschrijft in ‘Leven in termijnen’ hoe ze de regie over haar leven probeert terug te krijgen na het krijgen van de diagnose uitgezaaide kanker. Al vanaf het voorwoord leren we dat de auteur een ‘ingebakken veerkracht’ en onwaarschijnlijk doorzettingsvermogen bezit: dit boek zou koste wat kost geschreven worden, en maar goed ook.